Voor de eerste voorstelling van het Placebo-seizoen gingen we de planken op voor een avond Impro Comedy. Daarvoor hadden we een aantal speciale gasten uitgenodigd: de huidige selectie nam het namelijk op tegen zes oud-Placebo-spelers. Voor ons 25-jarig jubileum trokken zij het Placebo-groen weer uit de kast. Het resultaat was een avond met theater op het scherpst van de snede, waarin onder meer een dub over cherrytomaten, een druppel kruispuzzelwoorden als input, en de heks van Vietnam de revue passeerden. Dit alles op onnavolgbare wijze gepresenteerd door onze eigen Patrick. Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, gaf René ondersteund door Jeffrey voorafgaand aan de voorstelling een introductieworkshop improvisatietheater. Onder andere Anky deed daaraan mee, en zij was laaiend enthousiast:
Ik had nog helemaal geen ervaring met impro of theatersport. Wel heb ik ooit een workshop ‘inlevend spelen’ gevolgd’ en dat smaakte naar meer. Voor deze avond heb ik een groep vrienden en bekenden opgetrommeld. Ook Henk, mijn eigen lief, was er wel voor in. Er is zelfs een vriend helemaal uit Tilburg gekomen om mee te doen!
Ik vond de workshop geweldig en geniet er nog steeds van na. De opbouw was erg leuk: eerst wat spelletjes en daarna een rollenspel met verschillende situaties en personages. De docenten stelden ons echt op ons gemak. Fouten maken kon niet, vertelden ze ons. Integendeel: een fout kan juist hilarisch zijn. Plezier hebben is het allerbelangrijkste. Ik heb geleerd om niet te veel van tevoren te verzinnen. En dat zwijgen ook iets is. Daar kan je tegenspeler misschien wel juist iets mee.
Na een welverdiende pizza was het tijd voor de voorstelling. Die was ook top! Vooral de liedjesketting vond ik erg mooi – dat je ook echt zag dat de acteurs bewust een plek in ‘het liedje’ kozen, en het aan het eind opeens echt een geheel was geworden. Wat ik ook heel mooi vond, was de scène over pesten. Daar werd niet alleen lollig over gedaan, maar kreeg je ook echt wel het onderbuikgevoel bij.
Al met al was de avond een dikke plus. Ik hoor ook nog steeds van ‘mijn’ groepje terug hoe leuk het was en hoe blij ze waren dat ik ze heb gevraagd!