Italiaanse amore in Voorburg

| Geen reacties

Wat krijg je als je een theatersportwedstrijd speelt in het decor van een Italiaanse pizzeria? Een heleboel clichés, zo bleek zaterdag bij de uitwedstrijd tegen de Tegenpartij uit Voorburg. Oneliners uit mafiafilms, een opera, een familieruzie in een restaurant en luidruchtige liefde, zoals alleen Italianen dat kunnen. Placebo bleek een (mafia)maatje te groot voor de Tegenpartij, maar goed: deze avond gaan we niet gauw meer vergeten.

de tegenpartij-placebo

Zowel de zaal als de twee teams moesten even opwarmen maar dat kwam later helemaal goed. De Tegenpartij begon met een 3-in-de-pan in een gekkenhuis, waarin vooral de pillenslikkende verdrietige directrice de overhand had. Placebo antwoordde met een Quatro Stagione, geheel in lijn met het thema over een neef, een nicht en een moeder die achtereenvolgens een stilte, een discussie, en een kus lieten zien. De verhaallijn was wat dun maar omdat er veel gebruikt werd gemaakt van fysiek, werd deze abstracte scene toch nog gered.

Woordgrappen en slaande ruzies

Na de eerste twee scenes kwam de sfeer er beter in. We zagen we een ‘Dogma’ van de Tegenpartij, waarin vrolijke schoenmaker Johan op zijn eerste werkdag werd uitgescholden door zijn nieuwe baas. Placebo vond het daarop tijd om een Impro Totaal in te zetten, waarin Victor met de letters EL de splinternieuwe game “Europese landen” introduceerde. Het doel: zoveel mogelijk Europese landen noemen, maar dan niet als land bedoeld. Dat resulteerde in de legendarische openingszin van Leonie die met haar nieuwe baby op het postkantoor kwam: ” Hallo, ik kom Noor wegen”. Na een paar minuten van woordgrap-galore trakteerde de Tegenpartij de zaal op een split screen in een restaurant/wijnkelder, met een dure fles wijn die wel/niet opengemaakt ging worden. Dit draaide uit op een flinke ruzie tussen het echtpaar dat tevens het restaurant bestierde, om de fles wijn, maar ook wie de pasgeboren baby die uit het ziekenhuis op had moeten halen.

Luidruchtige liefde

Placebo bracht een ‘Gisteren en vandaag’ ten tonele over een stel dat een bezoek brengt aan de verloskundigenpraktijk. Hetzelfde stel zien we een dag later ontkleed weer terug. Vervolgens wordt langzaam duidelijk waarom dit stel geen kinderen kan krijgen: zijn strakke broekje, hun totaal overbodige luidruchtige manier van de liefde bedrijven terwijl er eigenlijk niks gebeurt en zijn totale gebrek aan kennis van de anatomie van de vrouw.

Strakke broekjes

Na de pauze begon het echte werk. Placebo trapte af met een ‘datingshow’ waarin tasjes uit het publiek werden gebruikt als inspiratie. Na een moeilijke beslissing ging Victor er met Christine, de sexy Française, vandoor. De scene van de Tegenpartij die daarop volgde was een stuk ingetogener, hoewel ook daar de liefde centraal stond. Een romantisch gedicht met de suggestie ‘Sexy als ik dans’ vormde de aanleiding voor een prachtig uitgevoerde tango -met roos in de mond.

Een lach en een traan

Vervolgens zagen we Leonie en Victor als kandidaat-burgemeester van Zoetermeer in een raadspel, waarin Rianne de taak had om suggesties uit te beelden. Een zware taak, want wie raadt er nou ‘een frietzak’, ‘de Namibische zandduinen’ en ‘spijkerplukken’? Niemand dus, al kwam Victor dichtbij. De ‘fuga’ (funeral game) van de Tegenpartij was een stuk serieuzer. Een depressieve psychiater die overreden werd door een bus, een eigenaresse van een winkel die zichzelf ophangt aan een stropdas en een tuinier die haar in de dood volgt. Strak uitgevoerd!

Drama!

Als toetje op de taart zagen we een gedubte opera, prachtig gezongen door de Tegenpartij, waarin twee zelfmoorden helaas niet te voorkomen waren. En natuurlijk moest Placebo even reclame maken voor de volgende show het Kerstdiner. Dat deden ze door in vogelvlucht een scene te spelen waarin opa en oma bij de kalkoen aan hun zoon en buitenechtelijk kind aankondigden dat ze gezamenlijk uit het leven wilden stappen. Dat gebeurde, en nog wel met een decoupeerzaag. Ah, wat een drama!

Numero Uno

De rechters en het publiek bleken unaniem: Placebo bleek de numero uno van de avond. En dus borgen we onze negen zonnebrillen en paardenkop in vuilniszak weer op, en konden we weer op weg naar huis. Het was met recht ‘Una notte particulare’!

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.